​​​​​​​เล่าเรื่องผี@@

[kaizas]

เรื่องเล่าผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความแก่นแก้ว และออกจะแก่นแก้ว จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า แล้วก็แก่ไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างช้านาน จึงไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งสิ้นของสถานที่เรียน ถูกเก็บไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ประดับประดาอยู่ ที่ฝาผนังน่าจะแทบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งใครกันแน่ที่เป็นคุณครูสายการเรียน หรือไม่ใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้โดยทันทีว่า ห้องพวกนี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างทราบกันอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่ากลัว เป็นอย่างมาก แต่ดูท่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ เปลี่ยนเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมากล่าวเล่าเกินจริง กระทั่งมิได้คิดอะไรมากนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดแจง ปิดสถานที่เรียนไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนๆเพื่อคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นที่จะต้องนั่งรออาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้กล่าวว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่เพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกอัดเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนตอนเย็นที่เงียบมากของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่าสยองขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและสร้างอารมณ์มาลุก ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด แล้วก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว และร้องไห้ในทันที รวมทั้งผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย และก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่อาจจะชี้แจงได้ เรื่องเล่าผี

แต่ด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูเหมือนยังคงเฮฮา กับเพื่อนพ้องสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากมายก่ายกองนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกสวยมาก นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถิดหรอกพวกคุณครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เนื่องจากว่าหอประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบและเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ดูเหมือนบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนฝูงๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้รวมทั้งสั่นกลัว แล้วก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็คงรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยอย่างเดียวกัน 

แต่จากนั้น โดยประมาณ 10 กว่านาทีหลังจากที่เราได้ยินเพลงอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความสะดุ้ง พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าไร้คนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็มองไม่เห็นคนใดกันอยู่ด้วย เช่นเดียวกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดต่างโหวกเหวกโวยวาย รวมทั้งกรีดกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นผู้เดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้มองเห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างแน่นอน และก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องเล่าผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด และดังอีกทั้งสถานที่เรียน จนทำให้พวกอาจารย์และอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นรวมทั้งพวกเราก็ได้ กระทำเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง จนถึงทำให้ครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันและก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยวพรุ่งนี้ เราจะทำบุญทำกุศลใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งไม่ยอมรับอาจารย์โดยทันทีหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ต้องไปกันครั้งละคนไม่ใช่น้อยอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และเป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่นอน ด้วยเหตุว่าเพื่อนพ้องกว่า 30 คนในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และหัวข้อนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องเล่าผี �������เล่าเรื่องผี